The pitch to which instruments are tuned might have risen, it’s rising all the time you know. Anyone who has lived in music for over fifty years notices that. Recording is partly to blame. When you think about it, it’s awful. You crank it faster, it sounds higher. Crank slower and it’s lower. We’re used to that now, but it’s nothing less than a mockery of the human ear.

Dmitri Sjostakovitsj in Testimony, kort voor zijn dood gedicteerd aan Solomon Volkov

Op voorstel van Giuseppe Verdi werd in 1884 de stemming van A 432 Hz als officiële stemming voor Italië ingevoerd, omdat dit de ideale toonhoogte voor de menselijke stem zou zijn. (“de klank wordt edeler, voller, majestueuzer en niet zo schel als bij een hogere stemming”, Verdi in een brief aan de stemmingscommissie, 10 februari 1884) Volgens de Nederlandse klokkenspecialist André Lehr was gedurende duizenden jaren de officiële stemming in China een kwart toon lager dan onze huidige stemming (wat overeenkomt met de 432Hz-A). De musicologe Kathleen Schlesinger ontdekte in het begin van de vorige eeuw dat de griekse aulos (uit vóórchristelijke tijd) was gestemd op een C van 256 Herz, die eveneens correspondeert met de A van 432 Hz. Veel orkesten en ensembles, die op oude instrumenten spelen, stemmen op een A van rond de 430 Herz (Orkest van de 18de eeuw, Orchestra of the Age of Enlightment). Het Weidler Kwartet dat nu ruim 25 jaar in deze stemming musiceert, kreeg bijna uitsluitend positieve reacties, zelfs van mensen met een absoluut gehoor! In vergelijkende (b.v. voor de pauze 442Hz, na de pauze 432Hz) concerten en workshops was een veelgehoorde reactie dat er meer rust en harmonie van de lagere stemming uitging.